رُوِيَ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِما اَلسَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ: «جَاءَ نَفَرٌ مِنَ اَلْيَهُودِ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَسَأَلَهُ أَعْلَمُهُمْ عَنْ مَسَائِلَ فَكَانَ فِيمَا سَأَلَهُ أَنَّهُ قَالَ لَهُ لِأَيِّ شَيْءٍ فَرَضَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اَلصَّوْمَ عَلَى أُمَّتِكَ بِالنَّهَارِ ثَلاَثِينَ يَوْماً وَ فَرَضَ اَللَّهُ عَلَى اَلْأُمَمِ أَكْثَرَ مِنْ ذَلِكَ فَقَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ «إِنَّ آدَمَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ لَمَّا أَكَلَ مِنَ اَلشَّجَرَةِ بَقِيَ فِي بَطْنِهِ ثَلاَثِينَ يَوْماً فَفَرَضَ اَللَّهُ عَلَى ذُرِّيَّتِهِ ثَلاَثِينَ يَوْماً اَلْجُوعَ وَ اَلْعَطَشَ وَ اَلَّذِي يَأْكُلُونَهُ بِاللَّيْلِ تَفَضُّلٌ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِمْ وَ كَذَلِكَ كَانَ عَلَى آدَمَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَفَرَضَ اَللَّهُ ذَلِكَ عَلَى أُمَّتِي ثُمَّ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ: «كُتِبَ عَلَيْكُمُ اَلصِّيٰامُ كَمٰا كُتِبَ عَلَى اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ. `أَيّٰاماً مَعْدُودٰاتٍ » » قَالَ اَلْيَهُودِيُّ صَدَقْتَ يَا مُحَمَّدُ فَمَا جَزَاءُ مَنْ صَامَهَا فَقَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ «مَا مِنْ مُؤْمِنٍ يَصُومُ شَهْرَ رَمَضَانَ اِحْتِسَاباً إِلاَّ أَوْجَبَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَهُ سَبْعَ خِصَالٍ أَوَّلُهَا يَذُوبُ اَلْحَرَامُ فِي جَسَدِهِ وَ اَلثَّانِيَةُ يَقْرُبُ مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلثَّالِثَةُ يَكُونُ قَدْ كَفَّرَ خَطِيئَةَ آدَمَ أَبِيهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ اَلرَّابِعَةُ يُهَوِّنُ اَللَّهُ عَلَيْهِ سَكَرَاتِ اَلْمَوْتِ وَ اَلْخَامِسَةُ أَمَانٌ مِنَ اَلْجُوعِ وَ اَلْعَطَشِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ اَلسَّادِسَةُ يُعْطِيهِ اَللَّهُ بَرَاءَةً مِنَ اَلنَّارِ وَ اَلسَّابِعَةُ يُطْعِمُهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ طَيِّبَاتِ اَلْجَنَّةِ » قَالَ صَدَقْتَ يَا مُحَمَّدُ » .
از امام حسن بن علىّ بن ابى طالب عليهما السّلام روايت شده است، كه فرمود: تنى چند از يهود به نزد رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله آمدند، پس دانشمندترين ايشان در بارۀ مسائلى از آن حضرت سؤال كرد، و از جمله سؤالهايش اين بود كه گفت: خداى عزّ و جلّ به چه منظور سى روز روزه در ساعات روز را بر امّت تو واجب ساخته است و بر امّتهاى ديگر بيش از اين فرض فرموده است؟ رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود: وقتى آدم عليه السّلام از آن ميوه درخت خورد، سى روز اثر آن در شكم او باقى ماند، از اين جهت خداى سى روز گرسنگى و تشنگى را بر نسل او فرض فرمود، و آنچه در شب ميخورند تفضّلى از جانب خداى عزّ و جلّ در بارۀ ايشان است. و كار بر آدم نيز بر همين گونه بوده است، و از اين رو خدا آن را بر امّت من واجب ساخته است. سپس اين آيه را تلاوت فرمود:«
كُتِبَ عَلَيْكُمُ اَلصِّيٰامُ كَمٰا كُتِبَ عَلَى اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ، `أَيّٰاماً مَعْدُودٰاتٍ ». مرد يهودى گفت: راست گفتى يا محمّد، پس مزد كسى كه اين ايام را روزه بدارد چيست؟ فرمود: هيچ مؤمنى نيست كه ماه رمضان را بقصد قربت روزه بدارد، مگر آنكه خداى تبارك و تعالى هفت خصلت را بر او واجب ميسازد: نخست آنكه حرام را در بدنش ذوب ميكند، و دوم آنكه او را به رحمت خداى تبارك و تعالى نزديك ميسازد، و سوم آنكه با اين عمل خطاى پدرش آدم را جبران ميكند، و چهارم آنكه فشارهاى بيهوش‌كنندۀ جان دادن را بر او آسان ميسازد، و پنجم آنكه او را از گرسنگى و تشنگى روز قيامت در امان ميدارد، و ششم آنكه خدا برات آزادى از آتش جهنّم را به او عطا ميكند، و هفتم آنكه خداى عزّ و جلّ او را از غذاهاى پاكيزۀ بهشت اطعام مينمايد. گفت: راست گفتى، يا محمّد.
مَنْ لا يحضُرُه الفقيه ج ۲، ص ۷۳.
__
شهر_رمضان
مدرسةأهل البيت
اللهم عجل لوليك_الفرج
محاسن_الكلام
للانضمام إلى مجتمعنا على الواتس اب:
https://chat.whatsapp.com/HQ5StBT435DGhOlHxy1VhT
